نحسی سیزدهم فروردین از کجا می آید؟
به گزارش وبلاگ ایزابل، احتمال می رود نحسیِ روز سیزدهم فروردین از تصور فروریختن واپسین دنیا و نظام آن باشد؛ در این جا بیشتر دراین باره می خوانیم.
به گزارش وبلاگ ایزابل، صفحه واژه گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی در مطلبی آورده است: انسانِ دوره های کهن معتقد بود آنچه در کیهان بزرگ(هستی) رخ می دهد، در کیهان خُرد(دنیا انسانی) نیز صورت می گیرد. براساس اساطیر نجومی در ایران، عمر دنیا دوازده هزار سال است، و احتمالاً تحت تأثیر همین تصور، سال را به دوازده ماه تقسیم کردند. دوازده روزِ شروع سال را نیز نماد همه سال می دانستند و آنچه را در این دوازده روز پیش می آمد، سرنوشت سالِ خود می انگاشتند. براساس این اساطیر، در انتها دوازده هزار سال عمر دنیا، آشفتگی شروعین بازمی شود و دنیا فرومی ریزد. احتمال می رود نحسیِ روز سیزدهم فروردین هم از همین تصور برآمده باشد و نشان فروریختن واپسین دنیا و نظام آن باشد.
(برگرفته از: نوروز، زمان مقدس. دکتر مهرداد بهار. نوروز. به تلاش علی دهباشی. تهران: نشر افکار. چاپ سوم. 1391)
منبع: خبرگزاری ایسنا