بچه های دیابت مراقبت می خواهند - وبلاگ ایزابل

به گزارش وبلاگ ایزابل، همه مردم در دوران خردسالی بارها و بارها بیمه می شوند. برای مثال، آبله مرغان، آنفلوآنزا، جراحت دست و پا، عفونت گوش و بسیاری دیگر، از بیماری های معروف دوران کودکی هستند. بیشتر بچه ها این مسائل را خیلی راحت پشت سر می گذارند و حداکثر یک تا چند روز زندگی عادی آنها به هم می ریزد. اما بیماری هایی هم وجود دارند که

بچه های دیابت مراقبت می خواهند

نویسنده:ترجمه: دکتر بهاره مرتضی زاده

آنچه والدین بچه ها دیابتی باید بدانند

همه مردم در دوران خردسالی بارها و بارها بیمه می شوند. برای مثال، آبله مرغان، آنفلوآنزا، جراحت دست و پا، عفونت گوش و بسیاری دیگر، از بیماری های معروف دوران کودکی هستند. بیشتر بچه ها این مسائل را خیلی راحت پشت سر می گذارند و حدبیشتر یک تا چند روز زندگی عادی آنها به هم می ریزد. اما بیماری هایی هم وجود دارند که در دوران کودکی آغاز می شوند و تا خاتمه عمر بهبود نمی یابند. این قبیل بیماری ها به جز مسائل جسمی، آثار روحی و روانی هم به جا می گذارند. کنار آمدن با یک بیماری و محدودیت همیشگی، باعث ایجاد حس ترس، عصبانیت و افسردگی می گردد. البته این قبیل احساسات فقط مخصوص فرد بیمار نیست، بلکه پدر و مادر، خواهر و برادر و حتی سایر خویشاوندان و نزدیکان بیمار هم دچار چنین افکار و سرخوردگی هایی می شوند.

پذیرفتن یک بیماری مزمن از نظر روانی و قبول شرایط موجود به عوامل مختلفی بستگی دارد. برای مثال، نوع بیماری یا شخصیت ذاتی کودک از جمله عوامل بسیار تاثیرگذار در نوع واکنش کودک به بیماری هستند اما روش برخورد خانواده با کودک بیمار و هم سن کودک هم اثر مهمی در چگونگی ماجرا دارند.

پس از تشخیص یک بیماری مزمن همانند دیابت معمولا ویزیت های متعدد پزشکی در انتظار کودک است. بعلاوه رفت و آمد اطرافیان و ابراز توجه و علاقه آنها به کودک بیشتر و بیشتر می گردد. در چنین شرایطی بچه های که کم سن و سال تر هستند آغاز به نشان دادن رفتارهایی حاکی از خشم می نمایند. بچه ها عظیم تر با درک این مساله که کنترلی روی دنیای پیرامون خود ندارند، دچار احساس یاس و ناتوانی می شوند. ضمناً توجه بیش از حد اطرافیان اثری منفی روی این گروه سنی دارد و باعث بروز رفتارهای خشن و غیرطبیعی برای خاتمه دادن به این نوع رفتار اطرافیان می گردد. اما نوجوانان پس از ابتلا به بیماری مزمن واکنشی کاملا تهاجمی علیه خانواده و اطرافیان نشان می دهند. حتی در بیشتر موارد نوجوانان از پذیرفتن درمان بیماری خود سرباز می زنند. در واقع نوجوانان فقط زمانی حاضر به ادامه درمان می شوند که خانواده و تیم پزشکی پیروز شوند نحوه کنترل اوضاع سخت را به نوجوان آموزش دهند. در این شرایط باید حس مقابله با مسائل در فرد بیمار تقویت گردد. سپس تمامی راه های ممکن برخورد با بیماری و نتایج آنها را برای او شرح داد و نهایتا تصمیم را به عهده خود بیمار گذاشت.

4 نکته اساسی در برخورد با کودک دیابتی

والدین بچه ها مبتلا به بیماری های مزمن برای دانستن روش صحیح برخورد با این بچه ها باید از متخصصان و مشاوران یاری بگیرند اما صبر و حوصله و توجه به نیازهای واقعی کودک هم اهمیت فوق العاده ای در این امر دارند. نکات اصلی و زیربنایی در برخورد با کودک مبتلا به این بیماری مزمن عبارت اند از:

برقراری ارتباط صحیح با کودک: در واقع والدین باید در خصوص بیماری اطلاعاتی کامل و در سطح فهم کودک به او بدهند. این برقراری ارتباط باعث ایجاد حس اعتماد در کودک می گردد و او را به ادامه درمان تشویق می نماید.

توجه به رفتار و گفته های خود و اطرافیان: کودک بیمار از همه حرکات چهره، نوع برخوردهای اطرافیان و هم گفته های آنها تصویری از خود و بیماری در فکر خویش می سازد، بنابراین هم پدر و مادر و هم سایر نزدیکان باید به شدت مراقب رفتار و گفتار خود در برابر کودک باشند.

حمایت روحی و عاطفی: این حمایت در واقع بهتر است نوعی اعتماد به نفس دادن به کودک باشد. برای مثال، آموختن یک هنر یا ورزش تازه به کودک بیمار باعث می گردد حس کنترل اوضاع در کودک بیدار گردد.

مشاوره والدین با متخصصان: مشاوره منظم والدین با تیم درمانی باعث اعتماد کودک به این تیم و پذیرش کامل کلیه مراحل درمان خواهد شد.

4 نکته اختصاصی برای بچه ها دیابتی

بیشتر عظیمسالان نحوه برخورد با این بیماری را زود یاد می گیرند و در صورت ابتلا به آن به سرعت خود را با شرایط تازه وفق می دهند اما اگر کودکی به این بیماری مبتلا گردد، شرایط قدری متفاوت می گردد. در بیشتر موارد والدین کودک مبتلا به دیابت سردرگم و هراسان می شوند و نمی دانند چه طور باید نحوه تازه زندگی را برای فرزند خود جا بیندازند. شرکت در جلسات مشاوره و هم استفاده از تجربیات سایر خانواده هایی که با این مساله روبه رو هستند یاری عظیمی در این شرایط محسوب می گردد. چند نکته مهم که همه متخصصان در خصوص نحوه برخورد با کودک دیابتی روی آن اتفاق نظر دارند عبارت اند از:

کودک بیمار کاملا از شرایط و علایم بالا و پایین رفتن قند خون خود مطلع باشد. حتی در خصوص بچه ها عظیم تر باید نحوه محاسبه اندازه انسولین و اعداد طبیعی و غیرطبیعی قند خون به طور کامل برای کودک شرح داده گردد.

رژیم غذایی خانواده باید متناسب با رژیم کودک دیابتی و در واقع نوعی تغذیه سالم باشد. اگر همه اعضای خانواده تغذیه ای سالم داشته باشند، کودک زودتر به این رژیم غذایی عادت می نماید.

روح ورزش و ورزشکاری باید در خانواده تقویت گردد. کودکی که در خانواده ای پرتحرک عظیم می گردد، عادت می نماید فعال باشد. بهتر است در مسیرهای کوتاه به جای استفاده از ماشین، پیاده روی یا دوچرخه سواری کرد.

اصلا نباید سعی کرد بیماری کودک خود را از اطرافیان مخفی نگه داشت چون کودک در این شرایط از بیماری خود خجالت می کشد و اعتماد به نفس او به شدت پایین می آید.

منبع:www.salamat.com

منبع: راسخون