پمپئی حیوانات؛ جانوران مدفون در زیر خاکستر 12 میلیون ساله! - وبلاگ ایزابل

به گزارش وبلاگ ایزابل، اغلب ما با داستان آتشفشان وزوو و شهر باستانی پمپئی در ایتالیا که حدود 2000 سال پیش به یکباره فوران کرد و بسیار از مردم آن شهر باستانی را برای قرن ها در زیر خاکستر مدفون کرد، آشنا هستیم، اما اکنون دیرینه شناسان اعلام کردند که رخداد مشابهی را این بار برای حیوانات در ایالات متحده کشف کردند که احتمالا 12 یا 14 میلیون سال پیش اتفاق افتاده است.

به گزارش وبلاگ ایزابل، در این اکتشاف دانشمندان یک گور دسته جمعی متشکل از بیش از 200 حیوان مختلف را یافتند که در زیر انبوهی از خاکستر آتشفشانی مدفون شده بودند که همین موضوع نیز علت مرگ آن ها ارزیابی شده است. اما نکته جالب تر در مورد این اکتشاف تازه این است که خاکستر مرگبار آتشفشان مورد اشاره از 1000 مایل دورتر از این گور دسته جمعی فوران نموده که می تواند بسیار جالب توجه باشد.

این فوران مربوط به ابرآتشفشان یلوستون بود که برای چندین دهه یکی از مهمترین زمینه های تحقیقاتی دانشمندان بوده است. فوران هایی که به عنوان ابر فوران ها توصیف می شوند، تا به امروز سه بار در بالاترین سطح تاریخ خود اتفاق افتاده اند. فوران هایی که تقریباً 1000 برابر قوی تر از فوران کوه سنت هلن در سال 1980 هستند که اغلب به عنوان فاجعه بارترین فوران آتشفشانی در تاریخ ایالات متحده در نظر گرفته می گردد. اگرچه هیچ نشانه ای وجود ندارد که آتشفشان یلوستون به زودی فوران کند، اما دانشمندان به طور منظم تحرکات بالقوه آن را با توجه به مقیاس فوران های قبلی تجزیه و تحلیل می نمایند.

به هر روی، خاکستر آتشفشانی از ذرات ریز سنگ دندانه دار، مواد معدنی و شیشه های آتشفشانی ساخته شده است که گاهی آنقدر ریز است که می توان آن را استنشاق کرد. تنفس مقادیر زیادی خاکستر آتشفشانی می تواند باعث خفگی فرد گردد که شایع ترین علت مرگ در اثر آتشفشان است. باستان شناسان اکنون با کشف این سایت تازه، برای آنالیز تأثیرات اتفاقاتی که برای کسانی که خاکستر آتشفشانی را استنشاق می نمایند، یک مطالعه موردی عالی در نبراسکا پیدا نموده اند. کشف این سایت نیز داستان جالب توجهی دارد. مایکل وورهیس، دیرینه شناس و دانشمند علوم زمین، در دهه هفتاد میلادی این سایت را کشف کرد که در مستند علمی Super Volcanoes در سال 2004 شرح داده شد. او می گوید: من در اینجا در پی فسیل می گشتم که با این خاکستر آتشفشانی روبرو شدم. درست در پایین خاکستر ها جمجمه یک بچه کرگدن بیرون زده بود.

همین ماجرا آغاز یک کشف باورنکردنی بود، زیرا دیرینه شناسان اکنون در زیر ده فوت خاکستر، یک چاله آبی باستانی پیدا کردند که همچون یک عکس، نقطه اوج فوران آتشفشان یلوستون در 10 تا 12 میلیون سال پیش را در برابر چشمان ما قرار می دهد. این چاله پر از اسکلت اسب، شتر و کرگدن است که در شرایط قابل توجهی به صورت سالم حفظ شده بودند. برای مثال، یکی از کرگدن ها هنوز جنین متولد نشده خود را حمل می کرد، در حالی که سایر حیوانات محتویات آخرین وعده غذایی خود را حفظ نموده بودند. این گور دسته جمعی حاوی بیش از 200 حیوان بود که همه در عرض چند روز از همدیگر مرده بودند.

دانشمندان خاکستر را آزمایش کردند و وقتی متوجه شدند که از آتشفشانی که اکنون خاموش شده و تقریباً 1000 مایل (1609 کیلومتر) دورتر از سایت کنونی آمده است، شوکه شدند. خاکستر حیواناتی را در فاصله 100 مایلی (160.9 کیلومتری) انفجار مشاهده شده بود، اغلب در اثر سوختگی ناشی از حرارت زیاد از میان رفته بودند، اما در فاصله های دورتر علت این مرگ و میر ها ناشی از خفگی تدریجی بود. دانشمندان می گویند که آنالیز استخوان های حیوانات پیدا شده در سایت تازه نشان می دهد که آن ها بر اثر نارسایی ریه در نتیجه استنشاق خاکستر مرده اند. دانشمندان اشاره می نمایند که در این فرآیند در ابتدا حیوانات کوچکتر که ریه های کوچکتری نیز دارند، از میان رفتند و سپس نوبت به حبوانات بزرگتر بود که احتمالاً توانسته اند چند ساعت و یا حتی یکی دو روز بیشتر دوام بیاورند.

مایکل وورهیس در شرح چگونگی مرگ حیوانات گفت: خاکستر آنقدر نرم بود که به راحتی در باد حرکت می کرد؛ بنابراین احتمالاً شش یا هفت ساعت طول کشید تا خاکستر از آتشفشان به نبراسکا برسد. وی اضافه نمود که این خاکستر بعلاوه آنقدر ریز است که به همراه گرد و غبار به راحتی وارد ریه انسان و حیوان گردد. برخلاف فسیل های معمولی، تک تک استخوان های یافت شده با یک ماده سفید عجیب پوشیده شده بود که نشانه رشد استخوان تازه است. وورهیس می گوید: این یک نشانه کلاسیک است که حیوانی به علت بیماری نادر ریوی معروف به بیماری ماری مرده است و همین امر باعث ضخیم تر شدن استخوان های آن ها شد. این جانوران که غرق درد شده بودند، به سمت چاله آب کشیده شدند، جایی که در عرض یک ماه پس از فوران آتشفشان جان خود را از دست دادند.

این سایت در حال حاضر یک مکان طبیعی طبیعی ملی است که در سال 2006 به ثبت رسیده است. پیاده رو هایی که به طور ویژه در این سایت ساخته شده اند به گردشگران این امکان را می دهند که در فصل تابستان، دیرینه شناسان را در محل کار خود دیدن نمایند.

منبع: express

ترجمه: مصطفی جرفی-وبلاگ ایزابل