گاهی عشق را از تلگرام و اینستاگرام بیرون بیاور - وبلاگ ایزابل

به گزارش وبلاگ ایزابل، آن وقت ها همه چیز طور دیگری بود. پسر همسایه یک ورق کاغذ خوشنویسی با طرح ابر و باد برمی داشت و از بالا تا پایین روی آن می نوشت دوستت دارم، شیشه ادکلنش را خالی می کرد روی دوستت دارم ها، در سرانجام روی کاغذ چند قطره اشک می ریخت و دورشان را با اتوماتیک خط می کشید تا جوهر و اشک با هم آمیخته شوند. بعد هزار کلک سوار می کرد تا نامه را یک جوری به دست دختر موردعلاقه اش برساند که کسی نبیند و نفهمد.

به گزارش وبلاگ ایزابل، ارمغان زمان فشمی در ادامه دلنوشته خود در ضمیمه جامعه روزنامه اطلاعات نوشت: دختر، دفتر خاطراتی داشت. لابه لای ورق های آن، گل خشک نموده ای بود که بوی ادکلن پسر را می داد. در یکی از صفحه ها هم طرحی زده بود از قدوبالای مردانه ای که بر درختی تکیه نموده و لابد عاشق بوده و گریه نموده.

بعدتر خانواده تشکیل می دادند. پسر مرد می شد و به جبهه می رفت یا برای یک لقمه نان به جاده ها می زد یا به مأموریت اداری می رفت. دختر برایش نامه می نوشت و از صف نان و نفت و اجناس کوپنی حرف می زد. آخر نامه هم می گفت اگر توانستی چند روزی مرخصی بگیر، بچه ها دلشان برایت تنگ شده. مرد می دانست که زن، احساسات خودش را هم لابه لای توضیح بی قراری بچه ها قایم می نماید.

در خیلی از خانه ها صندوقچه ای هست که نامه ها و دفترهای خاطرات و یادگارهای گذشته در آن جا خوش نموده اند. هنوز از ورق ورقشان، خاطره چکه می نماید روی گونه آدم ها. این روزها اما کمتر کسی از دلبرش چنین یادگاری هایی دارد، حتی شاید خیلی ها دستخط طرفشان را هم نشناسند. ابراز علاقه ها با فونت های ریز و درشت چاپی و قلب ها و گل های شبیه هم، در موبایل ها و کامپیوترها جاخوش می نمایند. قهر و آشتی ها به بلاک و آنبلاک شدن تبدیل شده است. حتی روی دسته گل های طبیعی هم یک کارت می چسبانند که از قبل، دوستت دارم را روی آن چاپ نموده اند، بدون هیچ بو و خاصیتی.

عجیب نیست اگر آخرِ عشقی که بوی گل مصنوعی می دهد، چند فحش و ناسزا باشد، پیش از آن که طرف را بلاک کنی. وقتی تار مویی از او لابه لای صفحه های کتابت نباشد و عطرش را روی هر چیزی که متعلق به اوست نشناسی و دستخطش را ندیده باشی، چه فرقی دارد با دیگران، با همه غریبه های توی خیابان؟

گاهی عشق را از تلگرام و اینستاگرام بیرون بیاور تا هوای تازه بخورد. برای کسی که دوستش داری کتابی بخر و صفحه اول کتاب، یادداشتی بگذار که بوی جوهر و اشک و گل خشک بدهد. یک نامه پر از دوستت دارم برایش بنویس، بگذار دستخطت را بشناسد، بگذار دوست داشتنت به تنش بنشیند، بگذار عطر خوش عشق را روی گل ها و نامه هایت حس کند. آن وقت شاید هیچ وقت لابه لای ای میل ها و ایموجی ها گمش نکنی.