ترافیک در بندر شاندونگ بخاطر واردات نفت از ایران خبرنگاران - وبلاگ ایزابل

به گزارش وبلاگ ایزابل، واردات چین از ایران به حدی افزایش یافته که موجب ایجاد ترافیک در بندر شاندونگ شده است.

به گزارش گروه مالی وبلاگ ایزابل، در طول یک سال اخیر اخبار جسته وگریخته زیادی به طور غیررسمی از افزایش فروش نفت ایران حکایت داشته است. با این حال، دو برابر شدن صادرات نفت به مشتری اصلی یعنی چین نشانه تحولی در این زمینه است. در گزارشی به نقل از یک شرکت ردیابی نفتکش به نام کپلر آمده واردات چین از ایران به حدی افزایش یافته که موجب ایجاد ترافیک در بندر شاندونگ شده است. بر اساس این گزارش، صادرات نفت ایران به چین احتمالا در ماه جاری (مارس) به 856هزار بشکه در روز برسد که بیشترین میزان در دو سال اخیر بوده و رشد 129درصدی نسبت به ماه گذشته را نشان می دهد. همچنین زمان انتظار نفتکش ها در شاندونگ به همین دلیل از 8 روز به 12 روز افزایش یافته است. چنین تحولاتی از یکسو به کاهش عرضه نفت عربستان و دیگر تولیدکنندگان نفت اوپک بازمی شود و از سوی دیگر می توان آن را به سهل گیری یا بی تجربگی دولت جدید آمریکا برای ممانعت از تجارت نفت ایران ارتباط داد.

صادرات نفت اوج گرفت

کاهش تولید یکجانبه عربستان همزمان با سیاست محدودیت عرضه اوپک پلاس به کشورهایی نظیر ایران که معاف از کاستن تولید نفت هستند، از دو سو کمک کرده است: هم درآمد کشور از طریق رشد قیمت نفت بالا می رود و هم تقاضا برای نفت سنگین ایران که مشابه گریدهای تولیدی در کشورهای منطقه است، افزایش یافته است. به همین دلیل، چهارشنبه بلومبرگ به نقل از تحلیلگر شرکت ردیابی نفتکش کپلر گفت صادرات ایران در ماه جاری میلادی به چین شدیدا افزایش یافته و پیش بینی می شود با پایان مارس متوسطی برابر 856 هزار بشکه در روز داشته باشد. این رقم به معنای رشد 129 درصدی نسبت به ماه فوریه خواهد بود. با این حال، بسکمک از پیش بینی ها حاکی از این موضوع است که رونق بازار نفت در سال جاری و احتمالا اندکی پس از آن آخرین جشن تولیدکننده ها خواهد بود، چراکه تقاضا در دهه 2030 به پیک تاریخی خود خواهد رسید و پس از آن باید منتظر قیمت های پایین تر در نتیجه کاهش تقاضا باشیم. در چنین شرایطی، کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس تمام تلاش خود را برای بهره بردن از درآمد نفتی در سال های آینده به کار خواهند بست؛ امری که ممکن است مستلزم بیرون نگه داشتن رقبا از بازار باشد. به این ترتیب، عربستان همچنان که پیش از این هم نشان داده، تلاش خواهد کرد تحریم ها علیه ایران پابرجا بماند و در صورت رفع آنها هم از طریق گسترش روابط با کشورهای بزرگ مصرف کننده مانند چین و هند سعی بر حفظ سهم بازار خود خواهد کرد. با قبول مثبت بودن این خبر افزایش صادرات به چین باید گفت ایران برای اینکه بتواند در آینده اقتصاد غیرنفتی خود را تقویت کند، نیازمند درآمد بسیار بیشتری از محل فروش نفت است. در دوره ای که نفت ارزش کمتری خواهد داشت، بخش های دیگر فشار بیشتری برای چرخاندن چرخ اقتصاد متحمل خواهند شد که اگر سرمایه کافی برای تقویت آنها در زمان رونق بازار نفت جمع آوری و تزریق نشده باشد، سخت بتوان به آنها امیدوار بود.

همسایه های ایران تشنه درآمد نفت

وابستگی سنگین کشورهای شورای همکاری خلیج فارس شامل بحرین، کویت، عمان، قطر، عربستان و امارات به درآمدهای نفتی موجب شده حتی با قیمت نزدیک به 70 دلار در هر بشکه هم در سال جاری نتوانند از کسری بودجه فرار کنند. علاوه بر این، افزایش هزینه های عمومی در دهه های گذشته، سطح انتظار شهروندان این کشورها را چنان بالا برده که اصلاحات مالی برای متنوع کردن راه های درآمدی این کشورها سخت انجام می شود.

کارِن ای. یانگ، یکی از پژوهشگران American Enterprise Institute در تحلیلی در بلومبرگ به نیازمندی این کشورها به قیمت بالای نفت و همچنین آخرین فرصت های آنها برای بهره بردن از شکوفایی این بازار پرداخته است.

بر اساس این گزارش، به دلیل مجموعه ای از عوامل مانند کاهش تولید طولانی مدت اوپک پلاس و افزایش تقاضا همزمان با ریکاوری اقتصادها از پاندمی کرونا، قیمت نفت در حال ریکاوری است. اینها اخبار خوبی برای تولیدکنندگان نفت در شورای همکاری خلیج فارس (GCC) است. با این حال، نباید این افزایش قیمت را با به اصطلاح دهه جادویی از سال 2003 تا 2014 یکی دانست. حتی با بهای 70 دلار بر بشکه نیز درآمد پیش بینی شده کشورهای عربی حوزه خلیج فارس تامین نمی شود. شکاف درآمد و هزینه های مالی از سال 2015 آنقدر زیاد بوده که ریکاوری فعلی بازار نفت واقعیات اساسی مبنی بر اینکه این دولت ها نیازمند یافتن منابع جدید درآمدی هستند را تغییر نمی دهد.

عربستان روی این شرط بسته که رقابت با تولیدکنندگان شیل آمریکا مجددا در نخواهد گرفت. در این صورت این کشور می تواند روی سهم بازار و بهبود روابط با خریداران آسیایی بدون ترس از بازگشت تولید آمریکا تمرکز کند. دولت دوستدار محیط زیست جو بایدن نیز در این محاسبات می گنجد.

ما در حال نزدیک شدن به یک نقطه عطف انرژی در اقتصاد دنیای هستیم: عرضه فراوان نفت، متوقف شدن رشد تقاضای نفت در سال 2030 و گزینه های رقابتی تر انرژی های تجدید پذیر. آینده شورای همکاری خلیج فارس همچنان چیزی است که اهداف توسعه ای دولت ها را تامین نمی کند و اثر مخربی بر انتظارات شغلی شهروندانش خواهد گذاشت.

به عبارت دیگر، اگر سال جاری رونق بازار نفت رخ دهد، احتمالا آخرین آن خواهد بود.

در کوتاه مدت، اگر اوپک پلاس همین طور ادامه دهد و عربستان بیشتر بار کاهش تولید را به دوش بکشد، قیمت نفت 70 دلاری چشم انداز بسیار روشن تری از رشد اقتصاد این کشورها در سال 2021 به دست می دهد. با این حال، شرایط برای همه یکسان نیست. کشورهای قطر، بحرین و عمان که عضو اوپک نیستند(اما در GCC هستند) بیشترین بهره را از افزایش تولید و قیمت های بالاتر خواهند برد. حتی با این وجود هم بحرین و عمان بعید است سال جاری دچار کسری بودجه نشوند. عربستان و کویت کماکان در تراز مالی خود کسری خواهند داشت.

جهش قیمت نفت فشار شهروندان و همچنین مهاجران را بر دولت های کشورهای عربی برای افزایش حمایت مالی و تزریق بسته های محرک مالی کرونا بالا خواهد برد. علاوه بر این، کشورهای عضو GCC در خطر بازگشت به سیاست های گذشته برای تخصیص یارانه به قیمت آب و برق و همچنین کاهش دستمزد بخش دولتی هستند.

شکاف بین درآمد و هزینه در شش سال گذشته در این گروه با استقراض جبران شده؛ امری که در سال 2020 نه تنها کاهش نیافت بلکه 35 درصد نسبت به سال 2015 بالا رفت.

رقابت با ایران

کارن یانگ می گوید جالب است که کشورهای عضو شورای همکاری چگونه از آخرین رونق بازار نفت برای پیش بردن سیاست های خارجی در منطقه و همین طور استراتژی های توسعه ای که آینده اقتصادشان را به رشد بازارهای پرجمعیت نوظهور دوردست گره می زند، استفاده خواهند کرد. کشورهای عربی در شاخ آفریقا و خاورمیانه به دنبال چه نتایج سیاسی خواهند بود؟ رقابت آنها بر سر مشتری در هند و چین چگونه اتفاق خواهد افتاد؟

غنیمت شمردن فرصت شکوفایی بازار نفت ممکن است مستلزم کنار راندن رقبا باشد که به معنای اکراه اعضای مسلط اوپک پلاس برای اجازه دادن به افزایش تولید دیگر کشورها مانند ایران، عراق، لیبی و ونزوئلا خواهد بود. سعودی ها به خصوص همچنان در مقابل احیای مالی و سیاسی ایران مقاومت خواهند کرد.

در کوتاه مدت، تسلط بر بازارهای انرژی و نه فقط نفت، استراتژی لازم برای آنها خواهد بود و احتمالا بهترین جا برای سرمایه گذاری مجدد پول های بادآورده چرخه صعودی فعلی است. برای عربستان، متنوع سازی انرژی به معنای ساخت ظرفیت پالایشی در مکان های استراتژیک مانند هند و ایجاد کارخانه های شیمیایی در تگزاس آمریکا بوده است. علاوه بر این، توسعه تجارت گاز طبیعی مایع (LNG) و اولین بودن در فناوری هیدروژن سبز از دیگر برنامه های عربستان در این زمینه بوده است.

صادرات نفت به چین دوبرابر می شود

ایران برای آنکه بتواند با کشورهای منطقه ای در بازار نفت رقابت کند، نیازمند روابط نزدیک با کشورهای بزرگ مصرف کننده نفت در شرق آسیا است. چین و هند به عنوان دومین و سومین مصرف کنندگان نفت دنیا اصلی ترین اهداف در کنار کره جنوبی و ژاپن خواهند بود. در حال حاضر، تحریم ها موجب شده ایران مقام دوم تولید نفت در اوپک را با جایگاه چهارم پس از عربستان، عراق و امارات عوض کند. کاهش تولید ایران آن طور که ترامپ می خواست به صفر نرسیده اما به شدت پایین آمده و آمار رسمی از آن در دست نیست.

چین تنها کشوری است که به طور قطع می توان گفت واردات خود از ایران را متوقف نکرده است اما صادرات به دیگر مشتری های سنتی یا به صفر رسیده یا بسیار کمتر از گذشته است.

به گزارش ایسنا به نقل از بلومبرگ، در حالی که کشورهای دیگر منتظر معافیت رفع تحریم های آمریکا برای ازسرگیری واردات نفت ایران هستند، چین نفت بیشتری از ایران خریداری می کند.

بلومبرگ به نقل از معامله گران و تحلیلگران نوشت: صادرات نفت ایران به استان شاندونگ که مرکز یک چهارم از ظرفیت پالایش چین است، ماه میلادی جاری به حدی افزایش پیدا کرد که باعث ترافیک در بنادر و پر شدن مخازن نفت شد.

کوین رایت، تحلیلگر شرکت کپلر در سنگاپور اظهار کرد: واردات نفت چین از ایران در مارس به 856 هزار بشکه در روز خواهد رسید که بیشترین میزان در دو سال گذشته است و رشد 129 درصدی نسبت به واردات فوریه خواهد داشت. این آمارها صادرات از طریق انتقال میان دو کشتی در خاورمیانه یا در آب های سنگاپور، مالزی و اندونزی را هم به حساب آورده است.

طبق گزارش شرکت کپلر، زمان انتظار برای تخلیه محموله نفتکش ها در شاندونگ هفته گذشته 12 روز در مقایسه با هشت روز در هفته پیش از آن بود. آمارSCI99 نشان داد سطح ذخایر نفت در بنادر این استان ماه گذشته به بالاترین میزان در یک سال اخیر صعود کرد.

بر اساس گزارش بلومبرگ، به گفته معامله گران، محموله های نفت ایرانی ارزان تر هستند و در چین قیمت آنها معمولا 3 تا 5 دلار در هر بشکه پایین تر از قیمت نفت برنت است. این قیمت جذاب باعث شده است شرکت های چینی همزمان با صعود قیمت های دنیای، به افزایش خرید نفت ایران اقدام کنند.

علاوه بر چین، خبرگزاری رویترز در گزارشی به ناخشنودی هند از محدودیت عرضه اوپک و متحدانش پرداخته است. رویترز هفته جاری به نقل از دو منبع آگاه گزارش داد هند از پالایشگاه های دولتی خواسته است متنوع سازی منابع واردات نفت را سرعت ببخشند تا وابستگی به خاورمیانه که منبع اصلی تامین نفت این کشور است، کاهش پیدا کند.

با این همه اگر قرار باشد هند منابع واردات نفت خود را متنوع کرده و خرید کمتری از خاورمیانه داشته باشد، با مشکل تامین گریدهای نفتی مدیوم و سنگین روبه رو خواهد بود که گریدهای محبوب پالایشگاه های هندی است. نفت زیادی از سوی صادرکنندگان غرب آفریقا مانند نیجریه و آنگولا موجود است اما این نفت عمدتا گریدهای سبک هستند که بازدهی بنزین بیشتر و دیزل کمتری دارند. هند برای اینکه وابستگی خود به نفت عربستان و کویت را کاهش دهد، ایران و ونزوئلا را بهترین گزینه برای خود می بیند که گرید سنگین تولید می کنند اما فعلا تحریم اجازه واردات از ایران را دست کم به طور رسمی نداده است.

منبع: دنیای اقتصاد